Siempre fui defensora de las
tradiciones. De mantener esas formas de vida que identifican a un
pueblo, que lo individualizan con respecto a los demás. Pero desde
que estoy en Etiopía ya no tengo la misma visión.
Etiopía es pura tradición, mantenida
a través de los siglos: su gastronomía, sus bailes, su religión,
sus formas de comportamiento. Inmóviles durante siglos. El orgullo etíope se fundamenta en
eso. En ser una sociedad particular, jamás colonizada, que ha sabido
transmitir de padres a hijos sus costumbres. Y hoy en día, los
jóvenes repiten los mismos patrones heredados sin cuestionarlos.
Creo que las tradiciones deben ir con
los tiempos, evolucionar hacia lograr el bienestar de la población y
la libertad de todos los individuos. Si no, no tienen sentido. Y aquí eso no ocurre.
Me sorprende el ayuno etíope: unos 250
de los 365 días del año no prueban bocado hasta después de las 3
de tarde, y este no puede ser de origen animal. En esos días, las
fábricas de lácteos y las carnicerías cierran, algo que, sin duda,
perjudica su endeble industria. Sin embargo, es un hábito común
que sigue escrupulosamente la mayoría de la población.
Es evidente que siempre lo han hecho
así, que se ha convertido en un hábito, pero ello no justifica que
sea un buen hábito, muy al contrario, parece que genera malnutrición
y peores resultados escolares y de desarrollo personal y social.
Observando a mis alumnos durante esos días compruebo de nuevo que están más
cansados y reaccionan mucho más lentamente a cualquier estímulo. Ya lo había hablado con ellos, pero mi opinión sigue siendo la misma. Hay que evolucionar, buscar la mejor manera de avanzar y mejorar la sociedad, cuestionándonos lo que hacemos y cómo lo hacemos.
Etiopía é pura tradición, mantida a través dos séculos: a súa gastronomía, os seus bailes, a súa relixión, as súas formas de comportamento. Inmóbiles durante séculos. O orgullo etíope fundaméntase niso. En ser unha sociedade particular, xamais colonizada, que soubo transmitir de pais a fillos os seus costumes. E hoxe en día, os mozos repiten os mesmos patróns herdados sen cuestionalos.
Creo que as tradicións deben ir cos tempos, evolucionar para lograr o benestar da poboación e a liberdade de todos os individuos. Se non, non teñen sentido. E aquí iso non ocorre.
Sorpréndeme o xaxún etíope: uns 250 dos 365 días do ano non proban bocado ata despois das 3 de tarde, e este non pode ser de orixe animal. Neses días, as fábricas de lácteos e as carnicerías pechan, algo que, sen dúbida, prexudica súa feble industria. Con todo, é un hábito común que segue escrupulosamente a maioría da poboación.
É evidente que sempre o fixeron así, que se converteu nun hábito, pero iso non xustifica que sexa un bo hábito, moi ao contrario, parece que xera malnutrición e peores resultados escolares e de desenvolvemento persoal e social. Observando aos meus alumnos durante estes días comprobo de novo que están máis cansos e reaccionan moito máis lentamente a calquera estímulo. Xa o falara con eles, pero a miña opinión segue sendo a mesma. Hai que evolucionar, buscar a mellor maneira de avanzar e mellorar a sociedade, cuestionándonos o que facemos e como o facemos.