Me gusta

mércores, 11 de novembro de 2015

San Marcos

Hoy a las 9.30, mientras daba la clase, se escuchaba por la ventana de la facultad una música de palmas, muy festiva y animada. Los alumnos me dijeron que provenía de la iglesia de San Marcos, que estaba justo detrás del campus. Que hoy estaba de celebración. Pensé que sería buena idea acercarme hasta allí al finalizar las clases.
Llegué sobre las 12 de la mañana. La verdad que esa visita se convirtió en un momento muy especial para mí.
En cuanto te vas aproximando a la iglesia empiezas a ver a muchas mujeres ataviadas con sus ropas blancas. La calle se convierte en un mercado al aire libre. Hay mucha gente pidiendo y muchos puestos vendiendo cosas a los lados de las aceras. La mayoría sin asfaltar.
 
Hoxe ás 9.30, mentres daba a clase, escoitaba pola fiestra da facultade unha música de palmas, moi festiva e animada. Os alumnos dixéronme que proviña da igrexa de San Marcos, que estaba xusto detrás do campus. Que hoxe estaba de celebración. Pensei que sería boa idea achegarme ata alí ao finalizar as clases.
Cheguei sobre as 12 da mañá. A verdade que esa visita converteuse nun momento moi especial para min.
En canto te aproximas á igrexa empezas a ver a moitas mulleres ataviadas coas súas roupas brancas. A rúa convértese nun mercado ao aire libre. Hai moita xente pedindo e moitos postos vendendo cousas aos lados das beirarrúas. A maioría sen asfaltar.

 
Venden elegantes paraguas hechos con telas coloridas y flecos que son obsequios para los curas.
Venden elegantes paraugas que son obsequiados aos curas.
 
 
 
Estampas y pósteres con iconos religiosos.
 
Estampiñas e carteis con iconos relixiosos.
 
 
Harinas, especias y aromas.
 
Fariñas, especias e aromas.
 
 
Cruces de madera, pulseras y anillos de metal. Todo el mundo lleva una cruz atada al cuello. Acabé por comprarme dos pulseras y un anillo. Me encantaron. Por lo simples y lo rudos. Todo por menos de 4 euros.
 
Cruces de madeira, pulseras e aneis de metal. Todo o mundo leva unha atada ao pescozo. Acabei por comprarme dúas pulseiras e un anel. Encantáronme. Polo simples e o rudos. Todo por menos de 4 euros
 
 
Son llamativos los numerosos puestos en que se venden manojos de hierbas que los fieles compran para esparcir alrededor de la iglesia. Una forma de arrancar las malas hierbas, de purificación del alma. Estas hierbas las encuentras cualquier día en los lugares tradicionales en que se sirve café o en los días en que celebran algún santo puedes verlas en los suelos de cualquier tienda: de ropa, de móviles...
 
Chaman a miña atención os numerosos postos nos que se venden feixes de herbas que os fieis compran para esparcir ao redor da igrexa. Unha forma de arrincar as malas herbas, de purificación da alma. Estas herbas atópalas calquera día nos lugares tradicionais en que se serve café ou nos días en que celebran algún santo podes velas nos chans de calquera tenda: de roupa, de móbiles.
 
 
Cuando entras en la iglesia las cintas con los colores de Etiopía te dan la bienvenida a un lugar sagrado y mágico. Hay mucha gente sentada, tranquila. Una llega y otra se va.
 
Cando entras na igrexa as cintas coas cores de Etiopía danche a benvida a un lugar sacro e máxico. Hai moita xente sentada, tranquila. Unha chega e outra marcha.
 
 
 
Hay ancianos.
 
Hai aciáns.
 
 
Y niños.
 
E nenos.
 
 
 
La gente ora. Besa el suelo y se reclina ante Jesús.
 
A xente ora. Bica o chan e se reclina ante Xesús.
 
 
 
Y en un momento empieza la música de nuevo y todo el mundo se pone a cantar en un ritual de palmas, canciones, tambores y gritos. Increíble.
 
E nun momento empeza a música de novo e todo o mundo ponse a cantar nun ritual de palmas, cancións, tambores e berros. Incríble.
 
 
 
Al acabar, la gente se fue dirigiendo hacia una zona cubierta con bancos. Y allí me fui. Sin saber muy bien qué pasaba. Llevaba un rato esperando no sé muy bien a qué. Entonces un señor con una vara que dirigía el cotarro me invitó amablemente a pasar. Me hicieron un hueco en el medio de entre todas las mujeres y los pocos hombres que había. Agolpados me miraban, comentaban, sonreían y se reían. Me había olvidado el turbante blanco así que me até la chaqueta a la cabeza. Alguna mujer me decía con gestos que era muy guapa y que estábamos allí para comer injera. ¡Mira tú por dónde! Al rato nos entregaron un plato a cada uno. Injera y salsa. Enseguida me comí la injera y el chico de al lado partió un poco de la suya y me la puso en mi plato para que así yo pudiera seguir mojando en la salsa. Fue un momento especial: compartiendo todos juntos.
 
Ao acabar, a xente foise dirixindo cara a unha zona cuberta con bancos. Sen saber moi ben que pasaba fun para alá. Levaba un intre esperando non sei moi ben a que. Entón un señor cunha vara que dirixía o cotarro convidoume amablemente a pasar. Fixéronme un oco no medio de entre todas as mulleres e os poucos homes que había. Apiñados mirábanme, comentaban, sorrían e ríanse. Esquecérame o turbante branco así que acabei por atar a chaqueta á cabeza. Algunha muller dicíame con xestos que era moi guapa e que estabamos alí para comer injera. Mira ti por onde! Ao intre entregáronnos un prato a cada un. Injera e salsa. Enseguida cominme a injera e o mozo de á beira partiu un pouco da súa e púxoma no meu prato para que así puidese seguir mollando na salsa. Foi un momento especial, en comuñón: compartindo todos xuntos.
 
 
 
 
 
 

8 comentarios:

  1. Curioso. En una visita a una iglesia etíope recuperas la paz, la confianza y el ánimo que habias perdido en tu anterior visita a otra iglesia etíope . Y una comunidad etíope te acoge, compensando asi el abuso de aquel otro compatriota suyo. Enhorabuena! Acahas de redescubrir la esencia del cristianismo de base....Digno de aplauso y de reflexion en esta Europa insolidaria. Bicos

    ResponderEliminar
  2. Graaacias, María Luisa, por tu reflexión y captar lo que quería transmitir. ;) Abrazo fuerte, fuerte!

    ResponderEliminar
  3. Que pasada de fotos e de videos!! Menuda experiencia viviches! E que sorte que te acolleran entre eles, que ben se debía ver que ti non eras devota de San Marcos ;)
    Disfruta Uxía, e aprende moito. Bico forte

    ResponderEliminar
  4. Que ben Uxía, impresionante esa experiencia. Fas moi ben participando con eles de iso todo...
    Disfrutao moito.
    Un beixo.

    ResponderEliminar
  5. Sin duda son un pueblo muy acogedor, y te hacen sentir como en casa.
    En algunas cosas esta celebración me recuerda a las romerías gallegas, con una gran mayoría de personas mayores acompañadas de los nietos. En el fondo somos un mismo pueblo universal.
    Mi abuela siempre quería tener algo preparado durante las fiestas por si venía alguien por la puerta.
    Gracias por este estupendo post, me has hecho recordar a mi abuela.
    No tardes tanto entre post y post, que se hace muy largo.
    Bisous

    ResponderEliminar
  6. Como la vida misma.....unos intentando sacar tajada de todo y otros disfrutando y compartiendo en definitiva la alegria de vivir!!!!!

    Asi es el genero humano, tanto te sorprende para mal como para bien....
    Ojala tus proximas vivencias sean tan positivas como este san marcos!!!!

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. Graciass, Yoli! Aunq voy entendiendo eso de q la gente quiera sacar tajada... Hay mucha gente achuchada aquí. Solo hay q estar prevenida... Un abrazote

      Eliminar
  7. Súper reportaxe! Non se pode pedir máis, pero se fose posible, quereríamos tamén fotos da viaxeira ;) Bicos enormes!

    ResponderEliminar