Me gusta

domingo, 13 de decembro de 2015

Danakil ou a viaxe a outro planeta

Quien viaja a Danakil se encuentra con la luz y la sombra de una naturaleza de lo más fascinante que hay en el mundo.
La luz cegadora de la lava incandescente del Erta Ale ("montaña que humea").
 
Quen viaxa a Danakil atópase coa luz e a sombra dunha natureza do máis fascinante no mundo.
A luz cegadora de lava incandescente do Erta Ale ("montaña que bota fume")



La luz de las miradas de las gentes que te encuentras.

A luz das miradas das xentes que atopas.




La luz blanca de la sal de un lago que parece no tener fin en medio del desierto.

A luz branca do sal dun lago que parece non ter fin no medio do deserto.


La luz de los colores de las increíbles formaciones de sulfuro, sal y azufre que nacen de las entrañas de la tierra.

A luz das cores das incribles formacións de sulfuro, sal e xofre que nacen das entrañas da terra.


La luz de unos amaneceres y atardeceres esplendorosos.

A luz duns amenceres e atardeceres esplendorosos.


Pero también la sombra de una sequía que desnutre niños y poblaciones enteras.

Pero tamén a sombra dunha seca que desnutre nenos e poboacións enteiras.



La sombra de una sociedad, los Affar, que consideran a la mujer un ser inferior, pero que contradictoriamente es el soporte de su subsistencia.

A sombra dunha sociedade, os Affar, que consideran á muller un ser inferior, pero que contraditoriamente é o soporte da súa subsistencia.
 
 
 
Visitar la región de Affar es viajar a otro mundo. Un mundo de fantasía, imaginable solo en una película de ciencia ficción. Aquí, las setas son de piedra.

Visitar a rexión de Affar é viaxar a outro mundo. Un mundo de fantasía, imaxinable só nunha película de ciencia ficción. Aquí, as setas son de pedra.
 
 

Y los castillos son moldeados por el viento.

E os castelos son moldeados polo vento.


Nacen pozos de aguas ácidas en medio de las rocas..

Nacen pozos de augas acedas no medio das rochas.

 
Y la nieve es sal.
 
E a neve é sal.
 
 
 
Los paisajes parecen decorados.
 
As paisaxes parecen decorados.
 
 
 
Y a veces tienes la sensación de estar en otro planeta.
 
E ás veces tes a sensación de estar noutro planeta.
 
 
 
 
Las armas están cerca.
 
As armas están cerca.
 
 
 
Los hoteles no tienen techo y la luz de las estrellas no se apaga en toda la noche.
 
Os hoteis non teñen teito e a luz das estrelas non se apaga en toda a noite.
 
 
 
 
 La sal es el sustento de gran parte de la población.
 
O sal é o sustento da meirande parte da poboación.
 
 
 
 
 
Y los camellos la transportan.
 
E os camelos transpórtano.
 
 
 
La tierra se abre ante nuestros ojos escupiendo fuego y lava para mostrarnos uno de los fenómenos naturales más poderosos y espectaculares que puede haber en la tierra.
 
A terra ábrese ante os nosos ollos chuspindo lume e lava para mostrarnos un dos fenómenos naturais máis poderosos e espectaculares que pode haber na terra. 
 
 
 
 
 
 
 

15 comentarios:

  1. Menuda aventura!! Ti marchaches a Marte, confésao! Parece totalmente outro planeta, menudas paisaxes! E durmistes aí ao raso? Cantas aventuras estás pasando. E que mal rollo o de que haxa tanta xente armada, e con fame, claro.
    O video non se ve, cárgao de novo ou envía o enlace, a min ponme que é "un video privado".
    Bicos

    ResponderEliminar
  2. Brutal.....de verdad sin palabras.....realmente es alucinante que haya gente que sobrevive en ese lugar tan inhospito y tan al limite pero a la vez tan fascinante por sus paisajes....enhorabuena un reportaje inmejorable....que se quite el Calleja que ya tenemos a Uxia la aventurera :) :) :)

    ResponderEliminar
  3. Este comentario foi eliminado polo autor.

    ResponderEliminar
  4. Agora entendo o do venres de entroido 2015....

    Ti eres realmente Calleja... o da tele é un dobre, non?...

    Que experiencia estás vivindo... impresionante... disfrútaooo.

    ResponderEliminar
  5. jajja tal cal Fer! O disfraz era realmente o seu alterego!
    Ux, xa se ve o video, é impresionante, parece que estás nun volcán a punto de entrar en erupción!!

    ResponderEliminar
  6. que pasada! terra tamén de ancestros humanos... Australopithecus afarensis

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. Mira que ben che quedaron as aulas de Tito ;)
      Eu xa o olvidara, recordoumo a Uxía cando foi visitar a Lucy nun museo de Addis Abeba
      https://gl.wikipedia.org/wiki/Australopithecus_afarensis

      Eliminar
  7. Impresionante!! Un abrazo!

    Raquel Bra

    ResponderEliminar
  8. Fotos alucinantes. Seguro que no te has ido a Marte?
    Por cierto, cómo celebran por ahí la Navidad?
    Bisous

    ResponderEliminar
  9. Qué pasada!Estás hecha una aventurera.

    ResponderEliminar
  10. Madre mía Uxia! Impresionante é quedarse corto!Fascinante!Bicos e sigue disfrutando

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. Si, a verdade e que si..A ver.. que con ese blog non me dou conta de quen es!! identifiquese ante la guardia civil :)

      Eliminar
  11. Uxiaaa q pasada!! Sin palabras quedei, gracias por compartir esas fotazas e contarnos a sua historia! Q disfrutes da experiencia!! Bicosss. patri morais.

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. Gracias, Patri! que ilusión saber que me les!! Unha aperta forte

      Eliminar