Me gusta

luns, 18 de xaneiro de 2016

O balón

En mi viaje hacia Danakil hicimos una parada en un pueblecito de la región de Afar, atravesado por la carretera. Al bajarnos del minibús un montón de niños se me acercaron para pedirme que les comprara un balón. Su inglés era escaso, pero sus gestos se comprendían perfectamente. Me insistieron tanto y los vi tan ilusionados que decidí comprárselo. Me señalaron una tiendita y me dijeron que costaban 50 birr (2.5 euros). Así que toda decidida me fui hacia la tienda, con todos los niños enfervorizados detrás de mí. Le digo al comerciante que quiero un balón para todos estos niños y  me dice que 125 birr. Me asombro y discuto el precio con él. Los niños, también, y al final los espanta de allí de muy malos modos. Intento hacerle comprender que sé que el balón cuesta 50 birr y que no me puede cobrar más. Que no es para mí. Que es un balón para sus niños del pueblo. Ante su incomprensión y después de un buen rato, desisto. Salgo y los niños me llevan a otra tienda. La misma jugada. No estoy dispuesta a pagar algo que no corresponde. Miro a los niños como diciéndoles "lo he intentado". Y me dan las gracias sonrientes. Siento que apreciaron mi gesto.
Vuelvo a Danakil dentro de unas semanas. He comprado dos balones que llevo en la mochila. Espero volver a encontrarme con aquellos niños.
 
 
Na miña viaxe cara Danakil fixemos unha parada nunha aldeíña da rexión de Afar, atravesada pola estrada. Ao baixarnos do minibús unha chea de nenos achegáronseme para pedirme que lles comprase un balón. O seu inglés era escaso, pero os seus xestos comprendíanse perfectamente. Insistíronme tanto e vinos tan ilusionados que decidín comprarllo. Sinaláronme unha tendiña e dixéronme que custaban 50 birr (2.5 euros). Así que toda decidida fun cara á tenda, con todos os nenos enfervorizados detrás de min. Dígolle ao comerciante que quero un balón para todos estes nenos e  dime que 125 birr. Pasmo e discuto o prezo con el. Os nenos, tamén, e ao final espántaos de alí de moi malos modos. Tento facerlle comprender que sei que o balón custa 50 birr e que non me pode cobrar máis. Que non é para min. Que é un balón para os seus nenos do pobo. Ante a súa incomprensión e despois dun bo intre, desisto. Saio e os nenos lévanme a outra tenda. A mesma xogada. Non estou disposta a pagar algo que non corresponde. Miro aos nenos como dicíndolles "tenteino". E danme as grazas riseiras. Sinto que apreciaron o meu xesto.
Volvo a Danakil dentro dunhas semanas. Comprei dous balóns que levo na mochila. Espero volver atoparme con aqueles nenos.

4 comentarios:

  1. Seguro que os atopas....E aparte dos balóns, levaralles un deportivista para entrenalos.
    Disfrutade moito.
    Mil bicos. M.luisa

    ResponderEliminar
  2. No te olvides de grabar un video con el nuevofichaje internacional del danakil futbol team recien llegado de tierras galaicas!!!! Sera todo un acontecimiento ese primer encuentro!!!!

    ResponderEliminar
  3. No y escribo mucho, pero te leo. ¡¡Espero impaciente a q nos cuentes si has encontrado a los niños en tu segundo viaje!! :) :) :) un biquiño

    ResponderEliminar
  4. No y escribo mucho, pero te leo. ¡¡Espero impaciente a q nos cuentes si has encontrado a los niños en tu segundo viaje!! :) :) :) un biquiño

    ResponderEliminar