Me gusta

martes, 15 de marzo de 2016

Viaxe por Etiopía. Parte III

Axum representa el lugar más sagrado para los etíopes. Un lugar de peregrinación donde la ortodoxia se fundamenta en la creencia de que las Tablas de Moisés se guardan en una de sus iglesias. Nadie las ha visto, excepto los patriarcas de la iglesia, que aseguran que están en buen estado y así lo han anunciado al mundo. ¡Qué daría yo por verlas! ¡Qué daría yo por darle sentido a tanta religiosidad! ¡Qué daría yo por entender cada uno de los sacrificios que hacen los etíopes cuando ayunan, pasan frío o caminan kilómetros para ir cada día a una iglesia!
Los obeliscos monolíticos de Axum son testigos de lo que fue el  poderoso reino axumita en la Etiopía de la Antigüedad. Unas cuantas piedras, de hasta 25 metros de altura, delicadamente talladas y extraídas de una cantera cercana en la montaña, señalan el lugar donde fueron enterrados honoríficamente los antiguos reyes. Una arquitectura que desvela lo avanzada que fue aquella sociedad de grandes comerciantes y que dio lugar al nacimiento de la Iglesia Ortodoxa etíope.

Axum representa o lugar máis sacro para os etíopes. Un lugar de peregrinación onde a ortodoxia fundaméntese na crenza de que as Táboas de Moisés están gardadas nunha das súas igrexas. Ninguén as viu, excepto os patriarcas da igrexa, que aseguran que están en bo estado e así o anunciaron ao mundo. Que daría eu por velas! Que daría eu por darlle sentido a tanta relixiosidade! Que daría eu por entender cada un dos sacrificios que fan os etíopes cando xaxunan, pasan frío ou camiñan quilómetros para ir cada día a unha igrexa! 
Os obeliscos monolíticos de Axum son testemuñas do que foi o  poderoso reino axumita na Etiopía da Antigüidade. Unhas cantas pedras, de ata 25 metros de altura, delicadamente talladas e extraídas dunha canteira próxima, na montaña, sinalan o lugar onde foron enterrados honoríficamente os antigos reis. Unha arquitectura que desvela o avanzada que foi aquela sociedade de grandes comerciantes e que deu lugar ao nacemento da Igrexa Ortodoxa etíope.



Cobijada en una caseta de piedra se encuentra la piedra de Rosetta etíope: la llamada Piedra de Ezana, que documenta la conversión del rey Ezana al cristianismo. Sus victorias quedaron grabadas en esta piedra en ge'ez (el antiguo lenguaje etíope), sabeo (árabe del sur) y griego para alabar a Dios por sus victorias.

Acubillada nunha caseta de pedra atópase a pedra de Rosetta etíope: a chamada Pedra de Ezana, que documenta a conversión do rei Ezana ao cristianismo. As súas vitorias quedaron gravadas para sempre nesta pedra en ge'ez (a antiga linguaxe etíope), sabeo (árabe do sur) e grego para encomiar a Deus polas súas vitorias.

 
Aquí el origen se hace realidad. No muy lejos del centro de la ciudad se halla lo que se cree son los restos del antiguo palacio de la reina de Saba -o Makeda, como se la llama en Etiopía-.

Aquí a orxe faise realidade. Non moi lonxe do centro da cidade áchase o que se cre son os restos do antigo palacio da raíña de Saba -ou Makeda, como la chaman en Etiopía-.
 
 
 
Según los etíopes, la reina visitó Israel y se enamoró del rey Salomón, de cuyo encuentro nació Menelik I, rey de Etiopía. La tradición asegura que Menelik se trajo el Arca de la Alianza aquí y que se custodia en la iglesia Nuestra Señora de Sión en Axum, pero solo un sacerdote puede verla o tocarla...
Y así, con las Tablas de Moisés guardadas, es como Axum se convirtió en la ciudad más sagrada de Etiopía. Como todo, cuestión de fe. Aún no me he topado con el primer etíope que ponga en duda que esto haya sucedido así... Para ellos forma parte de su historia.
Unos cuantos kilómetros más allá, entre plantaciones, pajares y animales pastando, se yergue una gigantesca roca con una leona tallada, la leona de Gobedra, de la que apenas se sabe nada sobre su datación.

Segundo os etíopes, a raíña visitou Israel e namorouse do rei Salomón, de cuxo encontro naceu Menelik I, rei de Etiopía. A tradición asegura que Menelik trouxo o Arca da Alianza aquí e que se custodia na igrexa A nosa Señora de Sión en Axum, pero só un sacerdote pode vela ou tocala...
E así, coas Táboas de Moisés gardadas, é como Axum se converteu na cidade máis sacra de Etiopía. Como todo, cuestión de fe. Aínda non me topei co primeiro etíope que poña en dúbida que isto sucedese así... Para eles forma parte da súa historia.
Uns cantos quilómetros máis aló, entre plantacións, palleiros e animais pastando, érguese unha xigantesca roca cunha leoa tallada, a leoa de Gobedra, da que apenas se sabe nada sobre a súa datación.
 
 
 
Al día siguiente dejamos atrás Axum para seguir recorriendo en coche la región de Tigray, la más al norte del país, limitando con Eritrea. La devoción cristiana se hace patente en cada una de las iglesias que visitamos.

Ao día seguinte deixamos atrás Axum para seguir percorrendo en coche a rexión de Tigray, a máis ao norte do país, limitando con Eritrea. A devoción cristiá faise patente en cada unha das igrexas que visitamos.



 La gente espera sentada. Un cura sale y reparte injera entre los fieles. A xente espera sentada. Un cura sae e reparte injera entre os fieis.


Detrás de la iglesia están despedazando un cordero o un ternero y preparándolo para comerlo todos juntos en comunidad. Hoy nadie se queda sin comer y me invitan amistosamente.

Detrás da igrexa están a esnaquizar un cordeiro ou un tenreiro, todos xuntos en comunidade. Hoxe ninguén queda sen comer e convídannos amistosamente.
 
 
Este territorio reseco también guarda comunidades de monjes que viven en la cima de algunas montañas.

Este territorio reseco tamén garda comunidades de monxes que viven na cima dalgunhas montañas.
 
 
En uno de los monsterios las mujeres tienen prohibido subir y los hombres han de trepar por una pared sin más protección que una cuerda de piel curtida atada a la cintura.

En un dos mosteiros as mulleres teñen prohibido subir e os homes teñen que rubir por unha parede sen máis protección que unha corda de pel curtida atada á cintura.
 
 
Arriba hay agua que se acumula en los pozos y una niña llega en su burrito para cargar unos cuantos bidones.

Arriba hai auga que se acumula nos pozos e unha nena chega no seu burriñoo para cargar uns cantos bidóns.
 
 
 
 
¡Ay, el agua! Aquí en Etiopía es preciso andar kilómetros cada día para conseguirla. Un bidón a cada espalda o a los lomos de los burros.

Ai, a auga! Aquí en Etiopía é preciso andar quilómetros cada día para conseguila. Un bidón nas costas ou nos lombos dos burros.


El periplo continúa y las imágenes que veo a través de la ventanilla del coche pasan rápido, pero se acumulan en mi memoria. Esas mujeres de pelos trenzados y vestidos de flores que van al campo a recoger el trigo y el teff, con sus pendientes y abalorios, como quien va a una fiesta, con sus espaldas cargadas hasta no poder más. De belleza perfecta apenas deteriorada por la dureza de la vida y levemente empañada por el polvo del camino. La leña, el agua y el alimento pesan en sus espaldas y en mi cabeza.

O periplo continúa e as imaxes que vexo a través da ventaniña do coche pasan rápido, pero acumúlanse na miña memoria. Esas mulleres de pelos trenzados e vestidos de flores que van ao campo a apañar o trigo e o teff, cos seus pendentes e abelorios, como quen vai a unha festa, coas súas costas cargadas ata non poder máis. De beleza perfecta apenas deteriorada pola dureza da vida e levemente embazada polo po do camiño. A leña, a auga e o alimento pesan nas súas costas e na miña cabeza.

4 comentarios:

  1. Me estoy dando cuenta que tu forma de escribir se hace cada vez más poética, como si la prosa rimase.
    La sonrisa de la niña ilumina toda la foto.
    Bisous

    ResponderEliminar
  2. Esto no puede terminar NUNCA . Engancha muchiiiiisimo, sin lugar a duda de aqui tiene que salir algo mas grande....estas hecha para las letras....

    ResponderEliminar
  3. Esto no puede terminar NUNCA . Engancha muchiiiiisimo, sin lugar a duda de aqui tiene que salir algo mas grande....estas hecha para las letras....

    ResponderEliminar
  4. ... dime que o tipo da foto subindo pola corda arriba non era o Jorge! jajaj Que valor se foi el!!
    Moi chulas as fotos, e os sitios. E as mulleres, coma sempre, os peores traballos.

    ResponderEliminar