Me gusta

mércores, 14 de outubro de 2015

Fin de semana 9 al 11 de outubro

El fin de semana se presentaba apetecible. El coro de fado Alma de Coimbra venía desde Portugal el jueves para dar un concierto en la Facultad de Lenguas Modernas de la Uni de Addis invitados por Isabel Boavida. El concierto fue en el auditorio y fue emocionante. Al acabar, Isabel me presentó a los integrantes y después de charlar un rato me invitaron a ir con ellos de visita al Museo Nacional. No había estado todavía así que fui encantada. El Museo cuesta 10 birr, unos 0.40 céntimos de euro, y decepciona bastante. Lucy está en la planta baja, junto con otros vecinos Australopithecus. Llama la atención su minúsculo tamaño y estar delante del esqueleto más antiguo del mundo resulta fascinante. Aún así, el resto del museo parece algo dejado. Hay cuadros de arte moderno, algunos artilugios antiguos, vestidos, figuritas de barro de antiguos pobladores... pero todo algo revuelto y con poca información. Sales pensando en la razón de tal dejadez. Después de la visita al Museo el coro tiene previsto descansar y salir a cenar a un restaurante armenio famoso en la ciudad. Me invitan amablemente y accedo encantada. La verdad es que la comida estaba muy rica y la mesa en que me tocó cenar no pudo ser mejor: gente simpatiquísima con la que me reí mucho. Como vienen pocos días tienen que aprovechar al máximo. Isabel tiene organizado llevarlos al Fendika y me dije: ¡Esta es la mía, con las ganas que tenía de ir! El Fendika es un club de música tradicional, el más importante en Addis, fundado por el talentoso bailarín y coreógrafo Melaku, cuya atmósfera te envuelve con su música y los bailes que cada noche allí tienen lugar.
Es de planta baja y está en una esquina. Es pequeño y parece estar construido con paredes de lata y maderas. Hace aproximadamente un año el gobierno decidió derribarlo, fruto de la política que está llevando a cabo para acabar con las zonas achaboladas, y construir un edificio alto de varias plantas. Melaku consiguió, gracias a la aportación de muchas personas, reunir el dinero necesario para comprar el terreno, y el Fendika se quedó como estaba. Dentro, la voz de varios cantantes, el retumbar de los golpes de tambor, el sonido de un instrumento de una sola cuerda y unos bailarines que entran en trance para vibrar como una goma elástica te dan la bienvenida a un lugar difícil de olvidar






Al día siguiente el coro da un concierto en el Teatro Nacional de Addis, esta vez acompañados de piano. La entrada es gratuita y después de ellos actúa un grupo de danza contemporánea africana. Increíbles. A la salida nos fuimos de cena varias personas y compruebo que la marcha etíope promete. Su música moderna empieza por hacer que muevas los hombros y luego el resto del cuerpo baila solo.*** El sábado me reúno con un grupo de españoles para celebrar la fiesta de la cerveza. Siempre hay algo en Addis. Siempre hay actuaciones, fiestas, teatro, conciertos en los bares. Compruebo que es una ciudad efervescente de cultura y diversión. Esta semana es el Festiva de Cine Europeo; España lleva Mientras duermes, con Luis Tosar. Ya la he visto y no es gran cosa *** El domingo decido por fin colocar cortinas en la ventana de mi habitación. El sábado por la tarde me acerqué hasta la zona de la Piazza a hacerme con unos trozos de tela. Las cortinas me las vendían a precio de oro. Es imposible comprar a buen precio en Addis si te ven extranjera, "faranji", como dicen ellos. Por el precio por el que en España me compraría unas buenas cortinas, aquí me compré cuatro metros de tela. Con unos imperdibles que encontré por casa y un poco de imaginación por fin la luz del sol no me molestará más días a las 6 de la mañana.
O fin de semana presentábase apetecible. O coro de fado Alma de Coimbra viña desde Portugal o xoves para dar un concerto na Facultade de Linguas Modernas da Uni de Addis invitados por Isabel Boavida. O concerto foi no auditorio e foi emocionante. Ao acabar, Isabel presentoume aos integrantes e acto seguido invitáronme a ir con eles de visita ao Museo Nacional. Aínda non estivera así que fun encantada. O Museo custa 10 birr, uns 0.40 céntimos de euro, e decepciona bastante. Lucy está na planta baixa, xunto con outros veciños Australopithecus. Chama a atención o seu minúsculo tamaño e estar diante do esqueleto máis antigo do mundo resulta fascinante. Aínda así, o resto do museo parece algo deixado. Hai cadros de arte moderna, algúns artiluxios antigos, vestidos, figuriñas de barro de antigos pobladores... pero todo algo revolto e con pouca información. Sales pensando no por que dese deixamento. Logo da visita ao Museo o coro ten previsto descansar e saír a cear a un restaurante armenio famoso na cidade. Invítanme amablemente e accedo encantada. A verdade é que a comida estaba moi rica e a mesa en que me tocou cear non puido ser mellor: xente simpatiquísima coa que me rin moito.Como veñen poucos días teñen que aproveitar ao máximo. Isabel ten organizado levalos ao Fendika e pensei que esta era a miña, ¡coas ganas que tiña eu de ir! O Fendika é un club de música tradicional, o máis importante en Addis, creado polo talentoso bailarín e coreógrafo Melaku, cuxa atmosfera envólveche coa súa música e os bailes que cada noite alí teñen lugar. É de planta baixa e está nunha esquina. É pequeno e parece estar construído con paredes de lata e madeiras. Fai aproximadamente un ano o goberno decidiu derribalo, froito da política que está levando a cabo para acabar coas zonas achaboladas, e construír un edificio de alto de varias plantas. Melaku conseguiu, grazas a a achega de moitas persoas, reunir o diñeiro necesario para comprar o terreo, e o Fendika quedouse como estaba. Dentro, a voz de varios cantantes, o retumbar dos golpes de tambor, o son dun instrumento dunha soa corda e uns bailaríns que entran en transo para vibrar como unha goma elástica danche a benvida a un lugar difícil de esquecer.Ao día seguinte o coro dá un concerto no Teatro Nacional de Addis, esta vez acompañados de piano. A entrada é gratuita e logo deles actúa un grupo de danza contemporánea africana. Incribles. Á saída fómonos de cea varias persoas e comprobo que a marcha etíope promete. A súa música moderna empeza por facer que movas os ombreiros e logo o resto do corpo baila só.


*** O sábado reúnome cun grupo de españois para celebrar a festa da cervexa. Sempre hai algo en Addis. Sempre hai actuacións, festas, teatro, concertos nos bares. Comprobo que é unha cidade efervescente de cultura e diversión. Esta semana é o Festival de Cine Europeo; España leva Mientras duermes, con Luis Tosar, non é gran cousa e xa a vira.


*** O domingo decido por fin colocar cortinas na fiestra da miña habitación. O sábado pola tarde achegueime ata a zona da Piazza a facerme cuns anacos de tea. As cortinas vendíanmas a prezo de ouro. É imposible comprar a bo prezo en Addis si che ven cara de estranxeira, "faranji", como din eles. Polo prezo por o que en España compro unhas boas cortinas, aquí compreime catro metros de tea. Cuns imperdibles que atopei por casa e un pouco de imaxinación por fin a luz do sol non me cegará xa máis ás 6 da mañá.





8 comentarios:

  1. Me encanta leerte. Es maravilloso saber de ti y al mismo tiempo aprender cosas nuevas :)
    Un besazo!!

    ResponderEliminar
  2. Parece que despues de la tempestad llego la calma no? Menudo fin de semana mas completo y placentero.....bien merecido lo tenias despues de la experienccia tortuosa del visado.....bueno te veo como pez en el agua despues de tan solo unas semanas de tu marcha....sigue asi y sobre todo deleitandonos con todas tus experiencias. Bikosssss

    ResponderEliminar
  3. Me encanta Fendika....genial de verdad!!!!!

    ResponderEliminar
  4. No deben saber en absoluto lo que es una contractura ni un dolor de espalda!!!!! Bueniiiisimo

    ResponderEliminar
  5. Me encanta Fendika....genial de verdad!!!!!

    ResponderEliminar
  6. Que ben o pasas! Non me extraña! Que pintaza o Fendika! E ver a Lucy?! Que guai! Manda fotos, oh!
    Disfruta!!

    ResponderEliminar
  7. Sabiendo lo que te gusta bailar y despues de la experiencia Fendika, ya te veo integrada en un grupo local! Asi que el proximo video será, seguro, de una actuacion tuya. Mil bicos

    ResponderEliminar
  8. A verdade do teu día a día é moi reveladora. Está feita de pequenos pasos e iso é o que nos gusta: que nos deixes acompañarte no que non se ve nas películas, na sutileza das cousas que parecen insignificantes: abrir portas e fiestras, controlar a intensidade da luz, camiñar sen medo varios metros de escuridade, axudar tamén a que outros camiñen... Que ben que o compartas con todos nós! :)

    ResponderEliminar