Me gusta

mércores, 28 de outubro de 2015

Sobre relixión e outros asuntos

Hoy ha salido el tema de la religión en clase. Todos mis alumnos (23 en total) son cristianos ortodoxos. No tenía la menor duda sobre ello. Pero me sorprende que entiendan que la creación humana y del mundo se deban únicamente a la mano de Dios. Cuestionan cualquier teoría científica y asumen que no hay evidencias ni de que existiera un Big Bang ni de que la Teoría de la Evolución sea posible. Tienen entre 19 y 21años y Lucy no les dice nada. Solo creen en la Biblia y la toman al pie de la letra.
La religión tiene un peso enorme en Etiopía y, en particular, en Addis. Cada día pueden verse a cientos de mujeres ataviadas con su vestimenta tradicional blanca que les tapa la cabeza entrar y arrodillarse ante los muros de las iglesias. La tela se denomina shemma y con ella confeccionan habesha qemis, tiras de algodón blancas tejidas, de unos 90 centímetros de ancho, que luego son cosidas juntas. Un símbolo de la fuerza de su fe es que muchas mujeres de las zonas rurales tienen tatuada una cruz en la frente, en el papo o en las dos sienes. Pueden verse además todo tipo de tatuajes en el rostro y en el cuello a modo de adornos o collares:

Hoxe saíu o tema da relixión en clase. Todos os meus alumnos (23 en total) son cristiáns ortodoxos. Non tiña a menor dúbida sobre iso. Pero sorpréndeme que entendan que a creación humana e do mundo débense únicamente á man de Deus. Cuestionan calquera teoría científica e asumen que non hai evidencias nin de que existise un Big Bang nin de que a Teoría da Evolución sexa posible. Teñen entre 19 e 21anos e Lucy non lles di nada. Só creen na Biblia e tómana ao pé da letra.
A relixión ten un peso enorme en Etiopía e, en particular, en Addis. Cada día poden verse por centos a mulleres ataviadas coa vestimenta tradicional branca que lles tapa a cabeza entrar e arrodillarse ante os muros das igrexas. A tea denomínase shemma e con ela confeccionan habesha qemis, tiras de algodón brancas tecidas, duns 90 centímetros de ancho, que logo son cosidas xuntas. Un símbolo da forza da súa fe é que moitas mulleres das zonas rurais teñen tatuada unha cruz na fronte, no papo ou nas dúas tempas. Poden verse ademais todo tipo de tatuaxes no rostro e no pescozo a modo de adornos ou colares
 
(National Geographic)
 
Tengo una alumna que tiene tatuado un círculo en la mitad del cuello. Cuenta que se lo hizo su madre porque padecía muchas afecciones de garganta y que así se le pasaron.
Ya desde muy pequeños los niños van a la iglesia al salir del cole. En el cristianismo ortodoxo no hay imágenes, sólo iconos de los santos, de la Virgen. Casi todo el mundo porta una cruz colgada al cuello.
 
Teño unha alumna que ten tatuado un círculo na metade do pescozo. Conta que llo fixo a súa nai porque padecía moitas afecciones de garganta e que así se lle pasaron.
Xa desde moi pequenos os nenos van á igrexa ao saír do cole. No cristianismo ortodoxo non hai imaxes, só iconos dos santos, da Virxe. Case todo o mundo porta unha cruz colgada ao pescozo
 
 
En casi todos los taxis que cada día cojo te encuentras pegatinas en el cristal de cruces, de Jesús, de la Virgen María... Pero no faltan tampoco fotos de  ídolos como Bob Marley, Cristiano Ronaldo o Leo Messi. Yo creo que cuando un conductor es del Barca y otro del Real Madrid se pican en la carretera.
Los curas ortodoxos se pasan horas leyendo las Sagradas Escrituras alrededor de la iglesia. A veces se les acercan fieles y ellos sacan una cruz de madera debajo de su hábito para que la besen.
 
En case todos os taxis que cada día collo atopas pegatinas no cristal de cruces, de Xesús, da Virxe María... Pero non faltan tampouco fotos de ídolos como Bob Marley, Cristiano Ronaldo ou Leo Messi. Eu creo que cando un condutor é do Barca e outro do Real Madrid pícanse na estrada.
Os curas ortodoxos pásanse horas lendo as Sagradas Escrituras ao redor da igrexa. Ás veces achéganselles fieis e eles sacan unha cruz de madeira debaixo do seu hábito para que a biquen
 
 
 
Al salir de clase decidí ir a visitar la catedral de la Santísima Trinidad, conocida como Kidist Selassie. Es la catedral más importante de Addis, y el segundo lugar de oración más importante del país. Se construyó para conmemorar la liberación de Etiopía de la ocupación italiana. Cobran 100 birrs (5 euros, más o menos) a los turistas, aunque para los etíopes es gratis. No me libré, claro. El recinto es grande y es un remanso de paz, con bancos y árboles.
 
Ao saír de clase decidín ir visitar a catedral da Santísima Trinidad, coñecida como Kidist Selassie. É a catedral máis importante de Addis, e o segundo lugar de oración máis importante do país. Construíuse para conmemorar a liberación de Etiopía da ocupación italiana. Cobran 100 birrs (5 euros, máis ou menos) aos turistas, aínda que para os etíopes é gratis. Non me librei, claro. O recinto é grande e é un remanso de paz, con bancos e árbores
 
 
 
 
 
Aquí están las tumbas de Haile Selassie y su mujer. Fue enterrado aquí en el año 2000, 25 años después de su muerte. Inicialmente el Emperador había sido enterrado por sus asesinos cerca de una letrina y, más tarde, sus restos fueron exhumados y guardados en un ataúd en el mausoleo de Menelik. El día de su entierro asistió gran parte de la comunidad rastafari internacional. Los rastafaris (de "ras" regente y "tafari" creador o que debe ser respetado)  creen que Haile Selassie (nacido como Tafari Makkonen), último monarca de la dinastía salomónica, liberará a la gente de ascendencia africana conduciéndolos a una tierra prometida llena de justicia divina. Puede leerse la noticia de su entierro en esta noticia de El País: http://elpais.com/diario/2000/11/06/ultima/973465201_850215.html
 
Aquí están as tumbas de Haile Selassie e a súa muller. Foi enterrado aquí no ano 2000, 25 anos logo da súa morte. Inicialmente o Emperador fora enterrado polos seus asasinos preto dunha letrina e, máis tarde, os seus restos foron exhumados e gardados nun ataúd no mausoleo de Menelik. O día do seu enterro asistiu gran parte da comunidade rastafari internacional. Os rastafaris (de "ras" rexente e "tafari" creador ou que debe ser respectado) creen que Haile Selassie (nado como Tafari Makkonen), último monarca da dinastía salomónica, liberará á xente de ascendencia africana do mundo conducíndoos a unha terra prometida chea de xustiza divina. Pode lerse a noticia do seu enterro nesta noticia de El País: http://elpais.com/diario/2000/11/06/ultima/973465201_850215.HTML
 
 
En el recinto exterior de la iglesia hay un museo en el que se exhiben libros sagrados antiguos, vestimentas eclesiásticas, cruces... Tuve que verlo casi a oscuras porque se acababa de ir la luz. Al salir se me acercó un chico para decirme que no me olvidase de ver el monumento y tumba de los oficiales que fueron ejecutados durante el régimen comunista. Sin darme cuenta vino conmigo. Una vez en el monumento trató de darme algunas explicaciones. Como no parecía profesional pensé que quería ayudar.
Salí por una de las puertas del recinto de la catedral y me encontré con otra iglesia. Esta de planta circular, pero estaba cerrada.
 
No recinto exterior da igrexa hai un museo no que se exhiben libros sagrados antigos, vestimentas eclesiásticas, cruces... Tiven que velo case ás escuras porque se acababa de ir a luz. Ao saír achegóuseme un mozo para dicirme que non me esquecese de ver o monumento e tumba dos oficiais que foron executados durante o réxime comunista. Sen darme conta veu comigo. Unha vez no monumento tratou de darme algunhas explicacións. Como non parecía profesional pensei que quería axudar.
Saín por unha das portas do recinto da catedral e atopeime con outra igrexa. Esta de planta circular, pero estaba pechada
 
 
El chico me dijo que cerca estaba la iglesia Kidist Mayam, de 1911, donde descansan los restos del emperador Menelik y que él iba hacia allí. Así que fuimos juntos.  
 
O mozo díxome que preto estaba a igrexa Kidist Mayam, de 1911, onde descansan os restos do emperador Menelik e que el ía cara alí. Así que fomos xuntos.
 
 
 
 
El mausoleo está en la cripta de la iglesia y hay que pagar 50 birr para entrar y darle una propina al guía que te explica dentro alguna cosa. El chico de antes entró conmigo. Para acceder al mausoleo hay que bajar unas escaleras hasta llegar a una sala subterránea. En ella están las tumbas de mármol del emperador Menelik, su esposa y su hija.
 
O mausoleo está na cripta da igrexa e hai que pagar 50 birr para entrar e darlle unha propina ao guía que che explica dentro algunha cousa. O mozo de antes entrou comigo. Para acceder ao mausoleo hai que baixar unhas escaleiras ata chegar a unha sala subterránea. Nela están as tumbas de mármore do emperador Menelik, a súa esposa e a súa filla.
 
 
También puedes sentarte en su trono. Menelik es muy venerado en Etiopía. Fue el fundador de Addis Abeba en 1886 y se le considera el impulsor del Estado moderno.
 
Tamén podes sentarte no seu trono. Menelik é moi venerado en Etiopía. Foi o fundador de Addis Abeba en 1886 e considéraselle o impulsor do Estado moderno
 
 
Al salir el chico me dice que sus servicios tienen un precio. Yo pretendía darle una propina generosa, pero me habla como si hubiera sido mi guía y que son 400 birrs. Me quedo asombrada e incluso me enfado. Le digo que no y me grita. Finalmente le doy 100 birr. Le digo que es lo que hay. Que en ningún momento me habló de dinero y que no estaba siendo legal conmigo. Cogió los 100 birr y se fue refunfuñando.
Me fui a casa con mal cuerpo. Decidí ir caminado los cinco quilómetros que tenía por delante en vez de coger un taxi. Me pregunté qué hacía yo aquí en este país que en realidad no tenía nada que ver conmigo. Mientras caminaba notaba algo por debajo de mis pantalones. Al llegar a casa comprobé que estaba picada de pulgas. Es muy normal aquí, pero hasta ese día no me había pasado.
 
Ao saír o mozo dime que os seus servizos teñen un prezo. Eu pretendía darlle unha propina xenerosa, pero fálame coma se fose o meu guía e que son 400 birrs. Quédome asombrada e ata me enfado. Dígolle que non e grítame. Finalmente doulle 100 birr. Dígolle que é o que hai. Que en ningún momento me faloum de diñeiro e que non estaba sendo legal comigo. Colleu os 100 birr e foise refunfuñando.
Funme a casa con mal corpo. Decidín ir camiñado os cinco quilómetros que tiña por diante no canto de coller un taxi. Pregunteime que facía eu neste país que en realidade non tiña nada que ver comigo. Mentres camiñaba notaba algo por baixo dos meus pantalóns. Ao chegar a casa comprobei que estaba picada de pulgas. É moi normal aquí, pero ata ese día non me pasara.

9 comentarios:

  1. Caramba, te noto un poquillo desanimada. Pero recuerda que no has ido de misionera, aunque tiene que ser difícil mantener la neutralidad ante sus creencias.
    El chaval guía tiene un morro que se lo pisa, pero ya veo que no te achantas ante nada ni nadie. Esa ghallegha arrichada!!!

    ResponderEliminar
  2. Todo parece fascinante y entretenido hasta que hay algo que siempre se tuerce no?
    De todas formas con tu experiencia viajera y con tu aspecto inconfundible de forastera, ya me extraña que no te olieras el percal....pero de todo se aprende no? Y generalmente más de las malas experiencias que de las buenas.
    No te desanimes que eres toda una valiente......lo peor las picaduras de las pulgas 😠😠😠 son muy chinchonas!!!!!

    ResponderEliminar
  3. Este comentario foi eliminado polo autor.

    ResponderEliminar
  4. Muy guapa con la semma... y sonriendo mientras aguantas las pulgas. La pregunta es un clásico del pop español "Que hace una chica como yo en un lugar como éste?"

    ResponderEliminar
  5. Menos mal que che vemos a cara! Véseche moi feliz, e menuda entrada a de hoxe, moi interesante. Non te piques tanto con que te intenten timar, será xente que o está pasando moi mal e terán que intentar sacar o máximo de estas cousas... Estás nese país porque querías vivir unha experiencia así, que ese tipo de cousas non te entristezan!
    E para as pulgas non había nada no superbotiquín? jeje Ánimo!! E a seguir con ese sorriso que tes na foto!
    Por certo, non nos contaches nada da finde, unha vida social tan intensa xa non che deixa tempo nin para contala ;)

    ResponderEliminar
  6. Vaia unha aventura que estás a vivir! :) Desde o outro lado destas letras todo parece vibrante e intenso. E xusto entón, cando xa coñecemos o teu barrio, os teus alumnos e fixemos turismo, cando xa estamos dentro desta outra realidade que se abre a través da xanela virtual aparecen as pulgas, prosaicas e reais, devolvéndonos os pés ao solo! Nas aventuras hai días así, nos que se xuntan un par de cousas e fan que decaian ata os ánimos das viaxeiras máis intrépidas que, con todo, seguen camiñando sen arredarse ;) Non deixes de escribir, este blog transmite moito, bicos grandes!

    ResponderEliminar
  7. Tranquila Uxi, si te consuela a mí también me pican las pulgas en los instis gallegos, sin salir de casa.

    ResponderEliminar
  8. Me ha encantado este post, Eugenia, sobre todo haber visto también una foto tuya. Impactante y contradictoria esa, yo diría que casi obsesiva, religiosidad. Muy interesante!!! Gracias.

    ResponderEliminar