Me gusta

luns, 19 de outubro de 2015

Semana do 12 ao 16

Las semanas en Addis vuelan. Los días se repiten y se van convirtiendo en rutina. Madrugar, taxi, clases, comer, clases, casa. Lo distinto de aquí es ver cosas nuevas cada día. En Arat kilo, que es donde me deja el primer taxi, se apelotona la gente en la acera ya desde primera hora de la mañana ante unas vitrinas donde se leen los puestos de trabajo vacantes.






Hay todo un negocio alrededor: vendedores de periódicos que los alquilan por quince minutos y en los que también hay anuncios de trabajo, limpiabotas, vendedores de carpetas y libretas, mendigos que suplican una ayuda...






Cuando entras en el campus universitario has de pasar siempre un control. Mejor dicho, en Addis hay que pasar controles de seguridad para entrar en cualquier sitio. Siempre examinan lo que llevas en el bolso y de vez en cuando también te palpan: al entrar en el supermercado, en una discoteca, en un hotel, en una tienda de telefonía... Da igual la hora que sea. No sé si este sistema tiene repercusiones sobre la seguridad que se respira en la ciudad, pero la verdad es que una va con toda tranquilidad a cualquier sitio. Los etíopes presumen de que en su capital no hay cabida para atentados y que las fuerzas del orden están muy bien organizadas. Que a ellos no les pasaría lo del ataque terrorista de Kenia en 2015. No sé. La verdad es que lo que hace que sea una capital de contrastes es que es una de las capitales del mundo con más embajadas. Aquí hay embajadas de todos los países inimaginables: Djibouti, EEUU, Países Bajos, México, Argentina, Israel, Italia, Portugal, Austria, Alemania, Reino Unido, Suiza, Suecia, España, Finlandia, Australia, Canadá, Noruega, Kenia, Dinamarca, Italia, Francia, Polonia, Turquía, Rwanda, Irlanda, Rusia, Japón, China, Maurcio, Sudáfrica, Angola, Kuwait, Kazakhstan, Arabia Saudí, Georgia, Marruecos, Sierrra Leona, etc. Así hasta ciento y pico. Además, están aquí también organismos como la Comisión Económica para las Naciones Unidas o la Unión Africana. Hay hoteles que cuestan una fortuna, pero desde su ventana puedes ver un barrio de chabolas sin luz ni agua potable. Todo junto. En la misma calle.

El crecimiento de la construcción es vertiginoso. Hay obras de edificios altos por todas partes. Han construido incluso ya la primera autovía y hay una línea de tren. En una obra trabajan como obreros cien o más personas a la vez. No sé su jornal, pero sé que es ínfimo.

Se ve a muchos chinos por la calle. Es la nacionalidad extranjera que más veo. Han descubierto aquí posibilidades de negocio a largo plazo. Los supermercados occidentalizados están pensados para toda esa maraña de gente que vive aquí sin ser de aquí. Con precios a nivel europeo e incluso más caros. Muchos de los productos que ofertan son de importación pero aquí no se usan. Hay miles de puestecillos de frutas, verduras de temporada, cereales... donde comprar producto local a precio normal. Hay que ir acostumbrándose a lo que se come aquí: lentejas, garbanzos, carne guisada, injera...
 

As semanas en Addis voan. Os días repítense e vanse convertendo en rutina. Madrugar, taxi, clases, comer, clases, taxi, casa. O distinto de aquí é ver cousas novas cada día.
En Arat quilo, que é onde me deixa o primeiro taxi, apretúxase a xente na beirarrúa xa desde primeira hora da mañá ante unhas vitrinas onde se len os postos de traballo vacantes. Hai todo un negocio ao redor: vendedores de xornais que os alugan por quince minutos e nos que tamén hai anuncios de traballo, limpiabotas, vendedores de cartafois e libretas, esmoleiros que suplican unha axuda... Cando entras no campus universitario tes que pasar sempre un control. Millor dito, en Addis hai que pasar controis de seguridade para entrar en calquera sitio. Sempre examinan o que levas no bolso e de cando en vez tamén che palpan: ao entrar no supermercado, nunha discoteca, nun hotel, nunha tenda de telefonía... Dá igual a hora que sexa. Non sei si este sistema ten repercusiones sobre a seguridade que se respira na cidade, pero a verdade é que unha vai con toda tranquilidade a calquera sitio. Os etíopes presumen de que na súa capital non hai cabida para atentados e que as forzas da orde están moi ben organizadas. Que a eles non lles pasaría o do ataque terrorista de Kenia en 2015. Non sei. A verdade é que o que fai que sexa unha capital de contrastes é que é unha das capitais do mundo con máis embaixadas. Aquí hai embaixadas de todos os países inimaxinables: Djibouti, EEUU, Países Baixos, México, Arxentina, Israel, Italia, Portugal, Austria, Alemania, Reino Unido, Suiza, Suecia, España, Finlandia, Australia, Canadá, Noruega, Kenia, Dinamarca, Italia, Francia, Polonia, Turquía, Rwanda, Irlanda, Rusia, Xapón, Chinesa, Maurcio, Sudáfrica, Angola, Kuwait, Kazakhstan, Arabia Saudita, Georgia, Marruecos, Sierrra Leoa, etc. Así ata cento e pico. Ademais, están aquí tamén organismos como a Comisión Económica para as Nacións Unidas ou a Unión Africana.
Hai hoteis que custan unha fortuna, pero desde a súa fiestra podes ver un barrio de chabolas sen luz nin auga potable. Todo xunto. Na mesma rúa. O crecemento da construción é vertixinoso. Hai obras de edificios altos por todas partes. Construíron xa a primeira autovía e hai unha liña de tren. Nunha obra traballan como obreiros cen ou máis persoas á vez. Non sei o seu xornal, pero adiviño que é ínfimo. Vese a moitos chineses pola rúa. É a nacionalidade estranxeira que máis vexo. Descubriron aquí posibilidades de negocio a longo prazo.
Os supermercados occidentalizados están pensados para toda esa maraña de xente que vive aquí sen ser de aquí. Con prezos a nivel europeo e ata máis caros. Moitos dos produtos que ofertan son de importación pero aquí non se usan. Hai miles de postos de froitas, verduras de tempada, cereais... onde comprar produto local a prezo normal. Hai que ir afacéndose ao que se come aquí: lentellas, garavanzos, carne guisada, injera...

9 comentarios:

  1. Por finn nnn . Que larga se me hizo esta semana sin tu cronica!!!!!
    Ya ves tan solo unas semanas y ya hablando de rutina....que lejos te queda ya esa primera noche tan mala no?

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. jejeje Graacias! qué va! aquí se está bien. Le vas cogiendo el tranganillo a la ciudad

      Eliminar
  2. Por finn nnn . Que larga se me hizo esta semana sin tu cronica!!!!!
    Ya ves tan solo unas semanas y ya hablando de rutina....que lejos te queda ya esa primera noche tan mala no?

    ResponderEliminar
  3. Ayyyyy que non sei que fago pero duplicanse os comentarios!!!!!!

    ResponderEliminar
  4. Este comentario foi eliminado polo autor.

    ResponderEliminar
  5. Este comentario foi eliminado polo autor.

    ResponderEliminar
  6. Aaaaaggggggghhhhhhh sorryyyyyyy!!!!!
    Por favor si alguien sabe como se para esto que me diga como.

    ResponderEliminar
  7. Pois xa sabes, Uxi, a comer lentellas, pero come!! :)

    ResponderEliminar
  8. Pois xa sabes, Uxi, a comer lentellas, pero come!! :)

    ResponderEliminar