Me gusta

mércores, 21 de outubro de 2015

Os nenos

Hoy me he fijado en algunos niños que juegan en la calle. Agarran en cada mano una botella de plástico vacía y se van lanzando otra los unos a los otros hasta que cae al suelo. Los descampados que pronto serán el suelo de una nueva construcción de edificios se convierten en campos de fútbol en los que los chavales corretean tras una pelota hecha con cinta marrón de embalar. Los veo riendo y contentos. Me ha venido entonces a la cabeza este microcuento de Braulio Llamero:

Esto era un niño pobre y feliz
que se perdió en el inmenso bosque
lleno de calles y edificios
de una gigantesca ciudad.
Lo encontró y adoptó una experta en Bolsa del propio distrito financiero.
Nunca volvió a ser pobre.
Ni feliz.
Hoxe fixeime nalgúns nenos que xogan na rúa. Suxeitan en cada man unha botella de plástico baleira e vanse lanzando outra os uns aos outros ata que cae ao chan. Os descampados que pronto serán o chan dunha nova construción de edificios convértense en campos de fútbol nos que os rapaces corretean tras unha pelota feita con cinta marrón de embalar. Véxoos rindo e contentos. Veume á cabeza este microconto de Braulio Llamero:

Esto era un niño pobre y feliz 
que se perdió en el inmenso bosque lleno de calles y edificios 
de una gigantesca ciudad. 
Lo encontró y adoptó una experta en Bolsa del propio distrito financiero. Nunca volvió a ser pobre. 
Ni feliz.

2 comentarios:

  1. Non teño palabras, Uxía. Encántame ter entrado xa no teu blog e sentir o que ti sintes. Moitas grazas e aí seguiremos contigo. Bicos.

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. Graciñas, Montse! Agrádame saber q hai xente aí, léndoo. Bicos

      Eliminar