Me gusta

mércores, 7 de outubro de 2015

Luns 5 de outubro

El lunes tuve mi primera reunión en la universidad. A las 10 pm. Así que como siempre cojo una furgoneta taxi delante de mi casa. Mejor dicho, dos. Una que va hasta "arat kilo" y otra hasta "six kilo" que para justo enfrente de la puerta de entrada. Siempre hay alguien que me habla. ¿De dónde soy? ¿Qué hago? ¿Cuánto tiempo llevo en la ciudad? Y cuando les cuento que doy clases de español siempre muestran interés por apuntarse. Me hace mucha gracia. Yo les digo que está todo full full. Cuando llego a la facultad Isabel me presenta a los demás profesores: al de italiano y al de alemán. La reunión es en inglés. El profesor de italiano, que es del norte de Italia, da su opinión acerca de que los alumnos no puedan elegir el idioma que estudian. En esta universidad los alumnos estudian durante cuatro años dos idiomas preasignados, sin que puedan elegir: o italiano y portugués o alemán y español. Andreas sugiere que los alumnos que no estudian ni italiano ni alemán pierden oportunidades de trabajo porque Alemania es una potencia mundial y porque la mayoría de empresas italianas están afincadas en Etiopía. Isabel se enzarza en una discusión amigable con él. Yo me abstengo de dar mi opinión, pero me sorprende que infravalore el potencial de lenguas como el portugués o el español. Las clases empiezan el miércoles 7 y tendré alumnos de iniciación y alumnos que ya han estudiado español un año. El curso académico consta de dos semestres con un período vacacional en febrero y tendré unas quince horas semanales de clases. La reunión se alarga hasta la doce. Al acabar trato de hablar con los de la Oficina de Relaciones Exteriores por lo de mi visado, pero no hay nadie. No recordaba que de 12 a 13.30 la actividad aquí se paraliza. Todo el mundo se va a comer. No hay nadie en ninguna oficina. Vuelvo al despacho y preparo un poco las clases hasta las 13.00. A las 14.00 tengo que estar en la Unión Africana porque empiezo a dar clases allí. Me olvido de comer. Es mi primer día y como no sé qué furgonetas taxi tengo que coger lo intento con un taxista particular. Me quiere cobrar 200 birr, unos 8 euros. Yo sé que ese precio es muy elevado, así que me acerco a otro que me lleva por 150 birr. Lo intento con un tercero y me dice que por 80 birr me lleva. Me monto. Cuando llevamos un rato recorriendo la ciudad me dice que se ha confundido y que me había entendido otra cosa y que la Unión Africana está lejos. Eso es verdad. Pero que como ya me había dicho 80 birr, eso es lo que me va a cobrar. Le doy 100. La Unión Africana tiene el edificio más alto de todo Addis.
Para entrar hay unas férreas medidas de seguridad. Sin una carta de autorización es imposible entrar. Me piden el pasaporte, me buscan en sus papeles, me mandan pasar el bolso por el detector y entro. Subo a la cuarta planta de un edificio de 19. Pero no hay alumnos. Espero un rato y finalmente un trabajador me dice que están en un meeting y que no podrán venir. No me voy inmeditamente sino que aprovecho para conectarme a internet y estar un rato tranquila. A la salida ya cojo una furgoneta taxi a mi destino: Bole.
O luns tiven a miña primeira reunión na universidade. Ás 10 pm. Así que como sempre collín unha furgoneta taxi diante da miña casa. Mellor dito, dúas. Unha que vai ata "arat quilo" e outra ata "six quilo" que para xusto en fronte da porta de entrada. Sempre hai alguén que me fala. De onde son? Que fago? Canto tempo levo na cidade? E cando lles conto que dou clases de español sempre mostran interese por apuntarse. Faime moita graza. Eu dígolles que está todo full full. Cando chego á facultade Isabel preséntame aos demais profesores: ao de italiano e ao de alemán. A reunión é en inglés. O profesor de italiano, que é do norte de Italia, dá a súa opinión sobre o feito de que os alumnos non poidan elixir o idioma que estudan. Nesta universidade os alumnos estudan durante catro anos dous idiomas preasignados, sen que os poidan elixir: ou italiano e portugués ou alemán e español. Andreas suxire que os alumnos que non estudan nin italiano nin alemán perden oportunidades de traballo porque Alemania é unha potencia mundial e porque a maioría de empresas italianas están afincadas en Etiopía. Isabel préstase a discutir amigablementte con el. Eu abstéñome de dar a miña opinión, pero sorpréndeme que infravalore o potencial de linguas como o portugués ou o español. As clases empezan o mércores 7 e terei alumnos de iniciación e alumnos que xa estudaron español un ano. O curso académico consta de dous semestres cun período vacacional en febreiro e terei unhas quince horas semanais de clases. A reunión alárgase ata a doce. Ao acabar trato de falar cos da Oficina de Relacións Exteriores polo do meu visado, pero non hai ninguén. Non recordaba que de 12 a 13.30 a actividade aquí paralízase. Todo o mundo vaise a comer. Non hai ninguén en ningunha oficina. Volvo ao despacho e preparo un pouco as clases ata as 13.00. Ás 14.00 teño que estar na Unión Africana porque empezo a dar clases alí. Esquézome de comer. É o meu primeiro día na AU e como non sei que furgonetas taxi teño que coller inténtoo cun taxista particular. Quéreme cobrar 200 birr, uns 8 euros. Eu sei que ese prezo é moi elevado, así que me achego a outro que me leva por 150 birr. Inténtoo cun terceiro e dime que por 80 birr lévame. Móntome. Cando levamos un intre percorrendo a cidade dime que se confundiu e que me entendeu outra cousa e que a Unión Africana está lonxe. Iso é verdade. Pero que como xa me dixera 80 birr, iso é o que me vai cobrar. Doulle 100. A Unión Africana ten o edificio máis alto de todo Addis. Para entrar hai unhas férreas medidas de seguridade. Sen unha carta de autorización é imposible entrar. Pídenme o pasaporte, búscanme nos seus papeis, mándanme pasar o bolso polo detector e entro. Subo á cuarta planta dun edificio de 19. Pero non hai alumnos. Espero un intre e finalmente un traballador dime que están nun meeting e que non poderán vir. Non me vou inmeditamente senón que aproveito para conectarme a internet e estar un intre tranquila. Á saída xa collo unha furgoneta taxi ao meu destino: Bole.

4 comentarios:

  1. No tengo clara una cosa: las clases que tú tienes que impartir no tienen lugar en la Universidad? O eran otras diferentes?
    Gracias por las fotos, sigue colgando más que molan mucho.
    Es genial que te hayan acogido tan bien. Seguro que pronto te apuntas a algún safari.
    Y regateando on los taxistas, si parece que lleves allí meses.
    Que no decaiga. Bisous

    ResponderEliminar
  2. Que alegria que por fin te hayas animado a incluir fotos.....estabamos deseando ver algo grafico sin desprestigiar por supuesto tus magnificos relatos que al menos a mi me tienen enganchadisima. En breve tendras tambien enganchados a los niños...que por falta de tiempo solo han podido ver el inicio del blog.

    ResponderEliminar
  3. Otra cosa ...daras clases en la universidad y tambien en la union africana?

    ResponderEliminar
  4. Otra cosa ...daras clases en la universidad y tambien en la union africana?

    ResponderEliminar